از کلین شیت تا هنرپیشگی با رکورددار فوتبال بانوان ایران - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، دروزاه بان تیم فوتبال بانوان وچان کردستان که رکورددار گل نخوردن در فوتبال ایران است می گوید به بازیگری علاقه دارد و شاید روزی فوتبال و بازیگری را همزمان با هم ادامه دهد.

به گزارش وبلاگ شخصی من، در آستانه 21 سالگی است و توانسته رکورددار گل نخوردن فوتبال ایران گردد. ورزش را از سن 9 سالگی و با هندبال آغاز کرد اما 6 ماه بعد راهی فوتسال شد و به تدریج پایش به فوتبال باز شد. با اینکه دفاع آخر بازی می کرد اما با تصمیم مربی باشگاه دروازه بان شد و اکنون چندین سال است که نامش به عنوان دروزاه بان اول رده های مختلف تیم های ملی به چشم می خورد.

زهرا خواجوی که با 953 دقیقه گل نخوردن، اولین دختر ایران است که توانسته رکورد گل نخوردن فوتبال ایران را به نام خود ثبت کند با وبلاگ شخصی من به گفت وگو نشست و در خصوص موضوعات مختلفی از جمله آغاز فوتبال، الگوی ورزشی و آرزوی لژیونر شدنش صحبت کرد.

مشروح گفت وگوی وبلاگ شخصی من با خواجوی را در زیر می خوانید:

فکر می کردم استعداد دروازه بانی ندارم

اهل همدان هستم و از 9 سالگی ورزش را آغاز کردم. ابتدا هندبال بازی می کردم اما 6 ماه بعد به فوتسال وارد شدم. در اولین سالی که در مسابقات قهرمانی کشور فوتسال بودم به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شدم و به تیم ملی فوتبال زیر 14 سال دعوت شدم.

در تیم ملی زیر 14 و زیر 16 سال بازیکن بودم و در پست دفاع آخر بازی می کردم اما سال اولی که به لیگ برتر وارد شدم در ترکیب تیم پاس همدان بودم و به صورت اتفاقی و با تصمیم سرمربی تیم دروازه بان شدم. اوایل خیلی مخالفت کردم و راضی نبودم چون فکر می کردم در این پست استعدادی ندارم، علاوه بر این بازی کردن را بیشتر دوست داشتم اما به تدریج بهتر شد و دروازه بانی را ادامه دادم. در تیم ملی جوانان و بزرگسالان هم دروازه بان بودم.

برای رکوردشکنی همه تیم کنارم جنگیدند

خوشبختانه در یک ورزش تیمی، افتخاری انفرادی را کسب کردم. تمرینات زیادی قبل و در حین فصل داشتم و با تمرکز بالایی وارد زمین شدم. علاوه براین برای کسب این رکورد تمام بازیکنان و کادر فنی تیم کنارم جنگیدند و باعث دلگرمی من شدند. از آغاز لیگ برتر تا خاتمه نیمه اول هفته یازدهم گل نخوردم. واکنش ها به خبر این رکوردشکنی خوب بود و تا جایی که این خبر منتشر شد مورد بازدید زیادی نهاده شد. همه کسانی که این خبر را شنیدند با پیغام هایشان باعث دلگرمی من شدند تا این پیروزیت را ادامه بدهم. علاوه بر این به من لقب عقاب بانوان آسیا را داده اند که خیلی دوستش دارم و باعث افتخارم است.

الگوی ورزشی من دروزاه بان تیم ملی آلمان است

الگوی ورزشی من مانوئل نویر، دروازه بان تیم ملی فوتبال آلمان و تیم باشگاهی بایرن مونیخ است. بازی های نویر را تا حد امکان می بینم همچنین بین بازیکنان هوادار مسی هستم. البته رونالدو را هم دوست دارم اما مسی را بیشتر قبول دارم.

در ایران هم هوادار تیم استقلال هستم و چند رو قبل آقای وریا غفوری به تمرینات تیممان آمد. این موضوع که یکی از بزرگان فوتبال ایران به تمرین ما آمد باعث دلگرمی مان شد. آقای غفوری برایمان در مسابقات پیش رو آرزوی پیروزیت کرد و ما هم از تجربیاتش استفاده کردیم.

فوتبالیستی که به بازیگری علاقه دارد

به بازیگری خیلی علاقه دارم. با اینکه این حرفه را پیگیری نکردم اما آشنایانی که در صدا و سیما بودند چندین بار به من پیشنهاد دادند که تست بازیگری بدهم با این حال وقتش را نداشتم و خیلی جدی نگرفتم. اگر موقعیتش پیش بیاید دوست دارم فوتبال و هنرپیشگی را کنار هم ادامه دهم چون در فوتبال پیروز بودم و تعیین نیست در بازیگری چه اتفاقی برایم بیفتد در نتیجه یا فوتبال را انتخاب می کنم یا اینکه در کنار هم ادامه می دهم.

فوتبال بانوان به حمایت بیشتری احتیاج دارد

در مرحله دوم انتخابی المپیک در ترکیب تیم ملی بزرگسال بودم اما بعد از آن اردویی نداشتیم تا اینکه یک ماه قبل همراه با تیم زیر 23 سال به مسابقات فوتبال آسیای مرکزی(کافا) اعزام و نایب قهرمان شدیم. فوتبال بانوان نسبت به سال های قبل پیشرفت چشمگیری داشته است اما می توانیم در آسیا و دنیا خود را بهتر از این نشان بدهیم. در نتیجه برای پیشرفت نه تنها به حمایت بلکه به اردوهای مداوم تری احتیاج داریم.

سطح لیگمان نسبت به دوره های قبل بالاتر رفته و لیگ پویایی داریم. قبلا تیم های قهرمان و نایب قهرمان از قبل تعیین بودند اما سال جاری اینگونه نیست و تا آخر تکلیف قهرمان تعیین نمی گردد. علاوه بر این بازیکنان خوبی هم داریم و برای اینکه در تیم ملی نتیجه بگیرند احتیاج به حمایت دارند. همه بازیکنانی که در لیگ حضور دارند روزانه دو تا سه ساعت تمرین می نمایند و این یعنی بدن های آماده ای دارند اما باید از نظر تاکتیک هم هماهنگ باشند. با اینکه فدراسیون در سال های اخیر حمایت خوبی از بانوان انجام داده و تیم های ملی را به مسابقات مختلف اعزام نموده است اما آنها احتیاج به حمایت بیشتری دارند.

سقف آرزوهایم در ایران تمام شده

سقف آرزوهای من در ایران تمام شده است و اکنون دوست دارم لژیونر شوم؛ پیشنهاداتی هم داشتم که اکنون نمی توانم در خصوص آنها صحبت کنم اما تا یک یا دو سال آینده خبرهای خوبی می شنوید.

دلتنگی هایم مانع رسیدن به هدفم نشدند

خانواده ام از 9 سالگی که وارد ورزش شدم، مشوق اصلی ام بودند. خیلی اوقات من یا پدر و مادرم دلتنگ همدیگر می شدیم اما اجازه ندادیم این دلتنگی باعث گردد تا از راهی که می روم پاپس بکشم. خانواده ام چه دور بودم یا نزدیک حمایتم کردند.