عکس ، بزکوهی 500 ساله از یخچال کوه های آلپ سر درآورد - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، دیجیاتو نوشت: آندره آ فیشر (Andrea Fischer)، ایستاده روی یک یخچال با اره اش دایره ای در یخ ها می کند.

درون یخ یک بز کوهی مومیایی شده، یک گونه بز شاخدار در معرض خطر که به طرزی عالی با کوه های آلپ سازگار شده است. این مومیایی تنها یک بچه بوده - یک ماده جوان با قد کمتر از 60 سانتی متر.

فیشر، یخچال شناس آلپ از آکادمی علوم اتریش در اینسبروک، می گوید ما باور داریم که او حدود 500 سال عمر دارد.

پوست سر این حیوان به همراه یکی از شاخ ها افتاده و کاسه های چشمانش عریان هستند، اما روی استخوان های مهره و دنده اش همچنان پوست سفت و چرمی وجود دارد. ریش های گردویی رنگ که در باد پیچ خورده اند، پاهای سم دارش را پوشانده اند - اندام هایی قدرتمند و چاب که در طول زندی او را از سنگی به سنگ دیگر می بردند. او در لحظات آخر عمرش پاهای خود را جمع کرده. احتمالا در آن هنگام حدودا دو ساله بوده است.

آندره آ فیشر، یخچال شناس و رهبر تیم، مومیایی بز کوهی را برای جابجایی روی یک برزنت پلاستیکی می گذارد. نمایی نزدیک از گردن بز کوهی. فیشر تکه های خز روی یخ را جمع کرده است. خزی که همچنان به پاهای قدرتمند حیوان چسبیده اند و در طول حیات به او توان پریدن از سنگی به سنگ دیگر را در کوه های آلپ می دادند.

فیشر می گوید این شگفت انگیز است، شگفت انگیز است که این حیوان در جایی قرار گرفته که ما در آن پژوهش می کنیم و زمانی که از درون یخ ها در آمد از کنار آن گذشتیم. فیشر بیش از دو دهه است که در حال مطالعهٔ یخچال های در حال ذوب اتریش است.

یکی از همکاران او به نام مارتین استوکر-والدهوبر (Martin Stocker-Waldhuber) در حال چک کردن یکی از ایستگاه های آب و هوا بود که شاخ های بیرون زدهٔ بز کوهی از یخ های در حال ذوب را دید - در ارتفاع بیش از 3300 متری گپاچ فرنر (Gepatschferner)، یخچالی بزرگ در مرز ایتالیا.

یخچال های سرتاسر اروپا با سرعتی بی سابقه در تابستان امسال در حال ذوب شدن هستند. برف اندک زمستان گذشته بسیار زود ذوب شد و یخ ها را در برابر موج های گرمایی اخیر در اروپا بی حفاظ گذاشت. فیشر می گوید که تا انتها این تابستان چیزی در حدود هفت متر یخ از یخچال های شرق آلپ ذوب می شود - بسیار بیشتر از فصل های گذشته.

علی رغم این ذوب تاسف بار، انتظارات هیجان انگیزی نیز وجود دارد: چه بقایای حفاظت شدهٔ دیگری از گذشته از یخ بیرون خواهند آمد؟

در سال های اخیر، کوهنوردان گم شدهٔ سال های دور و همچنین سربازان یخ زده از نبرد کوهستانی ایتالیا و استرالیا در جنگ جهانی اول، در آلپ پیدا شده اند. حدود 150٬000 نفر مردند و بسیاری دیگر در بهمن ها مدفون شدند یا در طوفان ها یخ زدند. برخی از آن ها در حالی کشف شدند که به طور جزیی در یخ مومیایی شده بودند.

آلبرت زینک (Albert Zink)، رییس انستیتوی مطالعات مومیایی در یوراک ریسرچ ایتالیا (Eurac Research)، می گوید با ذوب شدن یخ ها، کشف های بیشتری از این دست در کار خواهند بود، شاید حتی انسان های دیگری نیز در یخ ها پیدا شوند. این در واقع بسیار محتمل است.

او می گوید چیزی که همه انتظار آن را می کشند، یک انسان ماقبل تاریخ دیگر است؛ مانند همان انسانی که بیش از یک دهه مطالعه شده است: مرد یخی اوتسی که در سال 1991 به طور کاملا شانسی پیدا شد. اوتسی پنج هزار سال، ده برابر بز کوشی فیشر، عمر دارد - اما یخ هایی به قدمت هزاران سال در این تابستان در آلپ در حال ذوب شدن هستند.

این بز کوهی احتمالا تنها یک شروع است.

یک هلیکوپتر به مقصد بز کوهی

صبح 4 آگوست (13 مرداد)، سیریل جزبک (Ciril Jazbec) عکاس، دنیس هروبی (Denise Hruby)، نویسندهٔ نشنال جئوگرافیک، به همراه فیشر و تیمسش با یک هلیکوپتر به گپاچ فرنر، جایی هم تراز با ابرها، پرواز کردند.

در حقیقت استوکر والدهوبر اولین بار شاخ های بیرون زده از یخ را تابستان گذشته دیده بود، اما حیوان به اندازهٔ کافی از یخ بیرون نیامده بود که بتوان آن را بدون آسیب خارج کرد و در زمستان برف دوباره روی آن را پوشاند. بعد از ذوب برف بیشتر در این تابستان، پژوهشگران از یک پنجرهٔ فرصت کوتاه استفاده کردند تا بز کوهی را از برف بیرون بکشند.

فیشر می گوید این فرصت دو یا نهایتا سه روز بود.

پژوهشگران آماده می شوند تا بز کوهی را برای بازگشت از کوهستان و انتقال آن به اینسبروک بار هلیکوپتر کنند.

در ارتفاع 3500 متری، آب و هوا می تواند در یک لحظه دگرگون شود، در نتیجه پروازهای هلیکوپتری بسیار خطرناک هستند. همچنین وقتی مومیایی با ذوب شدن یخ در معرض هوا قرار بگیرد، به سرعت شروع به تجزیه شدن می کند - اگر کرکس های سرگردان در آسمان آن را زودتر نخورند.

این ها باعث می شدند تا فیشر وقتی برای کار آرام و با دقت، مانند باستان شناسان، نداشته باشد. بعد از آزاد کردن بز کوهی با اره و یخ شکن، مومیایی به سرعت روی یک برزنت پلاستیکی منتقل و در آن پیچیده شد.

فیشر، یک بومی کوه های آلپ، اولین بار در زمان نوجوانی یخچال ها را دیده است. او می گوید بسیاری از آن یخ ها حالا از بین رفته اند.

4000 یخچال کوجود در آلپ کمابیش از حدودا سال 1850 در حال عقب نشینی بوده اند، اما تغییر اقلیمی ساختهٔ انسان نابودی آن ها را بسیار سریع تر کرده است. طبق گزارش پنل بین المملیی تغییر اقلیم در سال 2019، تا سال 2100 بیشتر این یخچال ها مقادیر عظیمی یخ از دست خواهند داد و چنان کوچک می شوند که شاید دیگر نتوان نام یخچال بر آن ها گذاشت.

یخچال شناسانی مانند فیشر همهٔ این ها را می دانند. با این حال او می گوید فکر کنم هیچکدام از ما نمی توانستیم تصور کنیم این تابستان تا این حد دراماتیک می توانست باشد.

بر فراز گپاچ فرنر، سر و صدای چکیدن و ترک خوردن با بالا آمدن خورشید شدیدتر می شد - گویی که یخچال در حال نواختن موسیقی عزای خودش است. تا ظهر، با این که مدت زیادی تا انتها کار تیم پژوهشی مانده بود، اما اعضای آن تا مچ پا در چاله های آب فرو می رفتند.

مارتین استوکر والدهوبر در حال جمع آوری داده ها و تنظیم ایستگاه آب و هوای اتوماتیک. او در سال 2021 و هنگام بازدید از همین ایستگاه شانس دیدن شاخ های بز کوهی را داشت که از یخ بیرون زده بودند.

فیشر می گوید حدود هشت متر یخ زیر محل یافتن بز کوهی قرار گرفته است که 6000 سال قدمت دارند. او تخمین می زند که تا انتها این تابستان این نقطه یخ هایی را به قدمت 4000 سال از دست بدهد.

کشفی نادر

یکی از سایت های پژوهشی فیشر در یخچال یامتال (Jamtal) در مرز اتریش و سوئد است. در نزدیکی این سایت یک فضای دایره ای سنگی رو به نابودی است که انسان های ماقبل تاریخ برای از گاوها، گ.سفندان و بزهای خود در برابر حملهٔ خرس ها و گرگ ها ساخته اند. چنین ردهایی از سکونت گاه های بسیار قدیمی انسان ها در سراسر آلپ پیدا می شود.

حدود 6000 سال قبل بخش زیادی از آلپ شرقی بدون یخ بود. از آنجا که دره ها در آن زمان پوشیده از جنگل های مردابی متراکم بودند، شیب کوهستان ها جایی بود که انسان ها برای زندگی برگزیده بودند. اما 5000 سال قبل، زمانی که اوتسی با یک تیر مجروح شده و روی یخچال زیمیلاون (Similaun) - در فاصلهٔ چند کیلومتری جنوب شرق گپاچ فرنر - از شدت خونریزی مرده بود، یخ ها دوباره شروع به رشد کرده بودند.

وقتی که اوتسی 31 سال قبل کشف شد، ابتدا گمان می رفت که او یک کوهنورد یا اسکی باز قرن بیست باشد که در اثر یک حادثه جان خود را از دست داده. یک افسر پلیس محلی هنگام تلاش برای خارج کردن او از یخ ران او را پاره کرده بود. برای انتقال راحت به پایین کوهستان، کمان او دو نیم شده بود. سپس کفن و دفن کار روستایی برای گذاشتن او در تابوت بازویش را شکسته بود.

با این که بازیابی فاجعه آمیز این گنجینهٔ باستان شناسی امروز تا این حد خنده دار به نظر می رسد، دانشمندان زمانی که فهمیدند اوتسی یک مومیایی باستانی و کاملا دست نخورده است، مات و مبهوت شدند. چنین چیزی هیچگاه در یک یخچال پیدا نشده بود. به گفتهٔ لارس هولگر پیلو (Lars Holger Pilø)، باستان شناس یخچالی نروژی، این شگفتی دلیل خوبی داشته است.

پیتر موراس (Peter Morass)، تاکسیدرمیست موزهٔ فردیناندیوم در اینسبروک، شاخ بز کوهی را اندازه گیری می کند.

با این که بدون شک انسان ها و حیوانات بی شماری روی یخچال ها مرده اند، طبق توضیحات پیلو نباید انتظار یافتن تعداد زیادی از آن ها را داشته باشیم، چون یخ موجود در یک یخچال به طور مداوم در حال حرکت است، به آرامی در دره جریان پیدا می کند و با برف تازه در بالا تغذیه می شود.

پیلو می گوید جسدهای آن ها از طریق یخ متحرک آسیب دیده و له شده اند.

گرچه از زمان کشف اوتسی دانشمندان فهمیده اند که استثناهایی برای این قاعده وجود دارند: توده های بی حرکت در همسایگی یا حتی در میان دریای متحرک یخ. این ها مکان هایی هستند که بستر سنگی بدون شیب و یخ به قدری سرد است که به بستر بچسبد، و ضخامت آن به اندازه ای نیست که زیر وزن خودش شروع به حرکت کند.

پیتر موراس تاکسیدرمیست در آزمایشگاه خود در مرکز پژوهشی موزهٔ فردیناندیوم. آندره آ فیشر یخچال شناس رهبر تیم کاشف بز کوهی. مارتین استوکر-والدهوبر اولین کسی بود که بز کوهی را کشف کرد.

پیلو تنها بیش از 60 توده یخ بی حرکت در استان محل سکونتش، اینلاندت، در نروژ پیدا کرده است. پیدا شدن یک مومیایی انسانی در یکی از آن ها یک معجزه است.

یک اوتسی دیگر در امسال؟

بز کوهی فیشر حالا به طور ایمن در دمای منفی 20 درجه سانتی گراد خارج از اینسبروک و در مرکز پژوهشی فردیناندیوم (Ferdinandeum)، یا موزهٔ دولتی تیرولین (Tyrolean state museum)، نگهداری می شود. این حیوان در انتظار سی تی اسکن و تجزیه و تحلیل داخل روده اش است. دانشمندان امیدوارند با مطالعهٔ همزمان این مومیایی و مومیایی بز کوهی 400 ساله، که تیم زینک آن را در سال 2020 کشف کرد، دربارهٔ تاریخ مبهم این گونه و دلیل احتمالی سفر خطرناک این دو حیوان به یخچال ها و مردن در آنجا، اطلاعات بیشتری یاد بگیرند.

پیتر موراس (Peter Morass)، سرپرست تاکسیدرمی موزهٔ فردیناندیوم، می گوید تا به حال بهترین چیزی که روی آن کار کرده ام پاندایی از یک موزه بود. اما این بز کوهی از هر چیزی بالاتر است. در آینده بز کوهی به طور ویژه در موزهٔ اینسبروک به نمایش در می آید.

بز کوهی در یک فریزر در مرکز پژوهش موزهٔ فردیناندیوم نگهداری می شود. این مومیایی در نهایت در موزه به نمایش در می آید.

برای زینک، این دو بز کوهی فرصتی مناسب برای یادگیری فرایندهای مومیایی ستزی مشابهی است که اوتسی را به وجود آوردند - و بهترین راه کشف و حفظ مومیایی های یخی در سراسر زمین. انستیتوی او تا به اینجا جعبه های نگهداری مخصوصی را توسعه داده که می توانند نمونه های ارگانیک را به صورت مهر و موم و ثابت با کمترین هزینه نگه دارند.

زینک می گوید به این ترتیب وقتی چیزهای بیشتری بیرون بیایند، ما آماده هستیم.

یافتن مومیایی هیچگاه بخشی از برنامهٔ فیشر نبود. او به عنوان یک یخچال شناس به دلایلی متفاوت به نقاط بی حرکت یخچال ها علاقه داشت: این ها مکان هایی هستند که او می تواند یخ های قدیمی را حفر کند و شواهدی از چگونگی گرم و سرد شدن اقلیم طی هزاران سال گذشته به دست آورد.

آندره آ فیشر در حال جمع آوری تکه های خز از نقطه ای که بز کوهی را از آن بیرون آورد. او همچنین چند تکه چوب و چرم قدیمی نیز پیدا کرد.

اما حالا که اقلیم به سرعت گرم می شود، فیشر باور دارد کار او به عنوان یک یخچال شناس او را در موقعیتی عالی برای یافتن اوتسی بعدی قرار داده است.

در ادامهٔ تابستان امسال، زمانی که یخچال ها به اوج ذوب خود می رسند، فیشر قصد دارد بر فراز نقاط بی حرکتی که می شناسد پرواز کند؛ او حدود 10 تا از این نقاط را در آلپ اتریش پیدا کرده است. او یخ را برای یافتن نشانه هایی از بیرون آمدن یک مرد یا زن یخی دیگر پویش می کند.

او می گوید اگر قرار باشد چنین اتفاقی بیفتد، تابستان امسال خواهد بود.

227227