ژاله نوش برای به دست آوردن آرزوهایش می جنگد، طنز ، طعم داستان ها را شیرین می نماید - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من ، مجموعه رمان ژاله نوش در خصوص پری هاست و البته یک پری بازیگوش به نام ژاله نوش. سال های پیش که خیلی هم دور نیست، کنار جنگل آدم ها، یک چنگل مخفی پریان بود به نام جنگل سبز. پری های نگهبان توی همین جنگل زندگی می کردند. این پری ها دو تا بال شیشه ای قشنگ داشتند و قدوقواره شان مقدار خرگوش بود. جیر جیرانی و جنگل سبز نخستین جلد از مجموعه پری سر به هوا است. شخصیت اصلی داستان پری کوچولویی است به نام ژاله نوش که جیرجیرک مهربانی او را بزرگ نموده است. ماجرا از انجایی آغاز می گردد که طبق رسم هر ساله جنگل پریان هر پری که هفت ساله می گردد چوب جادویی اش را دریافت می نماید. ژاله نوش هم که هفت ساله شده است منتظر دریافت چوب جادویی اش است؛ اما پریان معتقد هستند که چون ژاله نوش خیلی شیطون و بازیگوش است و هنوز زمان آن نرسیده که چوب اش را دریافت کند. به مناسبت انتشار این مجموعه از نشر هوپا، اثر مریا یزدانی، با وی گفت وگویی را ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانید:

ایده ژاله نوش چطور به فکر شما رسید؟

راستش را بگویم ایده اولیه داستان از این جا می آید که من همواره دنبال این بودم که چرا برخی وقت ها که هوا نه ابری است و نه بارانی و نه شلنگ آبی. یا حتی وقتی توی ماشین نشستم و توی فکرم. حتی توی یک روز صاف و آفتابی که یک گوشه نشستم یا دارم راه می روم، یکهو یک قطره آب می افتد روی صورت آدم و آن هم فقط یک قطره که معلوم نیست از کجا آمده است. پیش خودم فکر کردم که این حتما نشانه رد شدن یک پری بازیگوش از کنار ماست. البته برایم خیلی جالب است که این اتفاق قشنگ را بیشتر ماها تجربه کردیم. ژاله نوش و نامش از ا ین جا می آید .

مراحل نوشتن این رمان ، از شکل گرفتن ایده تا اجرای کامل رمان، چه مدت زمان به طول انجامید ؟

چند سال پیش و قبل از چاپ رمان ماهنوش به صورت کوتاه کوتاه، داستانه ایی را در خصوص ژاله نوش نوشته بودم. یک پری بازیگوش که روی یک درخت فندق زندگی می کرد و همه از دستش ذله شده بودند. گرچه او همواره سعی می کرد که دختر خوبی باشد. بخش هایی از این داستان را در انجمن نویسندگان کودک و نوجوان خوانده بودم. نوید سیدعلی اکبر که مسئول بخش تالیف در نشر هوپا بودند، بعد از خاتمه رمان ماهنوش و صورتک های آسمانی با نوشتن این رمان سه جلدی موافقت کردند. پلات رمان را در هوپا و با هدایت های خوب وی نوشتم. آ ن جا جلسه های خوبی با حضور او و جمعی از نویسندگان جوان برگزار می شد. در آن جمع ما می توانستیم به داستانه های همدیگر گوش بدهیم و در خصوص داستان هم نظر بدهیم. ما یک جمع خیلی خوب بودیم و داستان هایمان را کنار هم می خواندیم.

پری در افسانه های ایرانی به صورت های گوناگون در قصه ها مورد استفاده بوده است، نحوه استفاده شما چه تفاوتی با آثار دیگران دارد؟

نوشتن این رمان سه جلدی حدود یکسال و نیم طول کشید. بعد مرحله تصویرگری بود که تصاویر زیبای این رمان را خانم ناهید زمانی کشیدند که تقریبا چندین ماه طول کشید. البته من در مرحله هایی از بازنویسی و ویرایش رمان از هدایت دوستان دیگری هم استفاده کردم. به عنوان مثال یکی دو تا بچه خیلی بازیگوش و سرتق، یک خانواده با لهجه یزدی. چند دوست با زبان گیلکی و دو تا خلبان. خیلی دوست داشتم فرهنگ بومی کشورم و تفاوت زبان ها و فرهنگ ها را در این رمان پیاده کنم. می توانم بگویم هر جمله این رمان را بارها نوشتم تا اول از همه به دل خودم بنشیند. چون فکر می کنم داستان هایی که به دل نویسنده بنشیند به دل بقیه هم می نشیند.

پری در افسانه های ایرانی به صورت های گوناگون در قصه ها مورد استفاده بوده، نحوه استفاده شما چه تفاوتی با آثار دیگران دارد؟

پری در افسانه های ایران یک موجود مقدس و پاک است که معمولا با معجزه و ظاهر کردن یک شی یا خوندن آواز یا وردی جادویی مسائل دیگران را از جلو پایشان بر می دارد؛ اما من نمی خواستم به این مفهوم نزدیک شوم. در این داستان ژاله نوش یک بچه پری تنهاست که هیچکس از پدر و مادرش خبر ندارد. خودش دوجین مشکل و یک عالمه آرزو دارد. شیطونی می نماید. دردسر درست می نماید. شور زندگی و تجربه کردن دنیا را دارد. کارش اشتباه کردن و تجربه کردن است. دروغ می گوید. زبان درازی می نماید. و برای به دست آوردن آرزوهایش می جنگد. زمین می خورد و باز بلند می گردد. و پری های اطرافش هم پری هایی معمولی هستند. مهربان، خشمگین، سختگیر، دلسوز، حسود و ..

ژاله نوش طنز دارد. طنز در آثار کودک و نوجوان چه جایگاهی برای مخاطب گروه سنی کودک دارد؟

به نظرم طنز جدابیت و رنگ و روح بیشتری به داستان ها می دهد. همان طور که در زندگی کنار مسائل و سختی ها، زیبایی های زیادی هم وجود دارد. طنز ، طعم داستان ها را شیرین می نماید. البته این داستان تلفیقی از اشک و لبخند است. یک جاهایی هست که خوش خیالی این ژاله نوش کار دستش می دهد و به قول جیرجیرانی (مادرخونده اش) باید برایش یک تشت گریه کرد!

چطور به این زبان روایت برای این رمان رسیدید؟

نوشتن برای من مثل نواختن پیانو است. کلمات برایم آهنگ دارند. کلمات را انتخاب می کنم تا توی جمله بنشینند. در این رمان سعی کردم روی تفاوت لحن راوی کار کنم. خرگوشی که تازه زبان باز نموده است. خاله آبچین اهل گلجان ده. آقا برات از یزد و آقا کوکو، کبوتر قهوه ای و یک عالمه شخصیت با لحن های متفاوت.

پیش از این کار، رمان دو جلدی ماه نوش و جادوی ستارگان از شما منتشر شده بود. این بازی با شخصیت ها (ماه نوش و ژاله نوش) قطعا عمد از جانب نویسنده است. علت خاصی برای این انتخاب دارید؟

انتخاب نام این دو شخصیت کاملا اتفاقی بود. نام ماه نوش را به خاطر نوع داستان و علاقه ماه نوش به رصد آسمان و ستاره ها با وجود نابینا بودنش گذاشتم و ژاله نوش هم که به خاطر همان قطره شبنم. گرچه حالا فکر می کنم ماه نوش و ژاله نوش در ایستادن و اشتباه کردن و تجربه زندگی شباهت هایی به هم دارند.

از شما کتاب تصویری کودک هم به چاپ رسیده است، جدا از تفاوت در ساختار و محتوا، کدام از این دو برای کودک تاثیرگذارتر است؟

خوشبختانه رمان ژاله نوش پری سر به هوا یک رمان تصویری است. برای بچه ها تصویر نقش خیلی مهمی در داستان ها دارد. تصویرها آدم را داخل فضای داستان می کشاند و حتی مواردی به متن می افزاید یا رویا آفرینی می نماید، بخصوص امروز که جذابیت های دنیای مجازی به دنیای بچه ها وارد شده کتاب ها هم باید به فکر راه های تازه تری باشند که به آغوش بچه ها برگردند و یک جورهایی دل شان را به دست بیاورند.