امیرهوشنگ زند در تبادل نظر با خبرنگاران: ماجرای دوبله فیلم های غیرمجاز در یک سایت غیرمجاز، خواندنی درباره دوبله فیلم در لنز ایرانسل
به گزارش وبلاگ شخصی من، وقتی GEM کارهایش را به مالزی منتقل کرد، تعدادی از جوانانی که جزء انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم بودند جذب این شبکه شدند و رفتند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه وبلاگ شخصی من پویا، امیرهوشنگ زند از هشت سالگی و از سال 1340 وارد حرفه دوبله شد. او در دوبله نخستین انیمیشن، پسر دریا حضور داشت. زند فارغ التحصیل مدرسه لندن و هم چنین مدرک فیلمسازی اش را از انستیتوی هنر سان فرانسیسکو دریافت نموده است. به زعم بسیاری از کارشناسان، دوبله فیلم پالپ فیلکشن به کارگردانی کوئینتین تارانتینو، یکی از ده شاهکار تاریخ دوبله ایران است که مدیریت دوبلاژ آن به عهده امیر زند بود. او در مقام مدیر دوبلاژ سریال ها متفاوتی را با کیفیتی قابل اعتنا نظیر خانه پوشانی، لیست سیاه و بریکینگ بد را در شبکه نمایش خانگی دوبله کرد. بخش نخست مصاحبه با زند به حواشی جدایی او از انجمن گویندگان جوان و همکاری با گویندگانی که در تهران با شبکه GEM همکاری می کردند اختصاص داشت و در بخش دوم درخواهیم یافت دوبله درجه یک ایرانی، چرا در احتضار به سر می برد. این مصاحبه بی تردید بدون سانسورترین مصاحبهی امیر زند است.
یکی از دلایل انشعاب شما از انجمن به مسئله سینا زند مربوط نمی گردد؟ چون در دوبله نوجوان گو نداریم اما سینا نوجوان گوی فوق العاده ای است و به عنوان یک گوینده جوان بارها نادیده گرفته شد.
کودک گو هم نداریم، تمام خانم ها هستند که دارند جای پسربچه ها حرف می زنند. سینا آخرین کودکی بود که از 7سالگی وارد این حرفه شد، یعنی به محض اینکه مقطع اول دبستان را تمام کرد او را آوردم که شغل پدرش را یاد بگیرد که به دردش هم خورد.
سینا سال 91 از ایران خارج می گردد و به مالزی می رود با شبکه GEM همکاری می کند، رفتن سینا برای شما گران تمام نشد؟
نه، تجربۀ خوبی برای او بود، به نوعی او را تشویق هم کردم که اگر می گردد برو.
آنهایی هم که با شما کار می کردند سیناهایی بودند که دلشان نمی خواست از ایران بفرایند ولی فضای کار نداشتند.
قضیه سینا کاملاً فرق می نماید، به سینا هم به خاطر من بی مهری شد. حتی یک لیست زمان آقای قنبری تهیه کردند. آن زمان من با بچه های بیرون از انجمن کار نمی کردم، ولی به واسطۀ اینکه من همواره با سیاست انجمن در قبال تلویزیون مخالف بودم، همواره یک جبهه گیری هایی علیه من وجود داشت که در یک دوره حتی نام من و سینا در لیست گویندگان که به آنها برای گویندگی تلفن می نمایند، از قلم افتاده بود، دیگر از این بی مهری و توهین بیشتر نمی شد!
شما گفتید این دوبله برای کشور ما منافعی دارد، من احساس کردم بچه هایی که به GEM می فرایند این منافع را با خودشان می برند.
وقتی GEM کارهایش را به مالزی منتقل کرد، تعدادی از جوانانی که جزء انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم بودند جذب این شبکه شدند و رفتند. آقایان (علی ع.)، (م.) و گوینده های دیگری رفتند و جذب آنها شدند. در صورتی که اگر شرایط مساعدتر بود، این اتفاق نمی افتاد. البته یک چیزی هم وجود دارد، کلاً در ایران دستمزدها برای دوبله خیلی خوب نیست، یعنی اصلاً قابل قیاس با سایر کشورها نیست حتی ترکیه، در صورتی که کیفیت دوبله ما خیلی بالاست. دوبله ما در دهه 40 شماره 1 دوبلۀ جهان بود. این را ما نگفتیم و خودمان چنین لقبی به خودمان ندادیم که آقای کدخدازاده (مدیریت سابق امور دوبلاژ) دائماً می گفتند که چطور شد به چنین نتیجه ای رسیدید! آقای کدخدازاده خیلی از دوبلورها خوشش نمی آمد. از طرفی دوبله متمرکز اصلاً چیزِ خوبی نیست اما او با چند نفر بده بستان داشت و به آنها نزدیک بود، ایشان می گفت اینکه گفتند دوبله شماره 1 جهان بود از کجا آمده؟!، من همان جا برایش شرح دادم در آن زمان (دهه چهل و پنجاه) کمپانی ها در ایران نمایندگی داشتند و برای سرکشی و نظارت فیلم ها، گاهی می آمدند و اینها فقط ایران نمی آمدند، فرانسه و مصر و سایر کشورها هم می رفتند. آنها هم گفتند و آنها مقایسه می کردند می گفتند اینها با دستگاه هایِ دست ساز خیلی بدوی، چگونه این دوبله های درخشان را انجام می دهند؟!، یعنی واقعاً چیزی از جهان کم نداشتیم، ولی دستمزدها اصلاً قابل قیاس نیست، قیمتی که من برای دوبله از اسپانیا سال 2000 داشتم، صد هزار دلار برای دوبله یک فیلم سینمایی بود.
در سال 97 دوبله یک فیلم سینمایی در ایران چقدر تمام می گردد؟
خیلی بخواهد زیاد باشد میانگین 3500 تا 3700، حالا ممکن است چند تا هنرپیشه درجه را بیاورند ممکن است به 5، 6 میلیون هم برسد این دیگر سطح بالای آن محسوب می گردد اما با قیمت های رسمی در دوبله جهان قابل قیاس نیست.
حقوق یک دوبلور جوان که از 9 صبح تا 9 شب برای گفتن چند جمله در استودیو می نشیند از 70 بیشتر نمی گردد. این جوان باید در چند دوبله حضور داشته باشد که حقوقش به 1 میلیون تومان برسد؟
اصلاً حرفش را نزنید، تازه کسانی که جذب تلویزیون شدند یک مدت باید برای تلویزیون بیگاری نمایند. اجازه ندارند چند سال بیرون کار نمایند و در تلویزیون هم حسابی از آنها کار می کِشند.
اگر بخواهیم مدیریت امور دوبلاژ را بعد از آقای کدخدازاده آنالیز کنیم، کسانی که وارد این بخش شدند آیا واقعاً تخصص کافی در حوزۀ دوبله داشتند؟
تنها کسی که خیلی به دوبله علاقه داشت و برای پیشکسوتان دوبله خیلی احترام قائل بود آقای میلانی بود. آقای میلانی یک دوره آمد، ولی چون با مدیریت آن زمان نتوانست کنار بیاید، کناره گیری کرد و رفت بعد دوباره سال 89، 90 (دقیق یادم نیست) از ایشان دعوت کردند. زمانی که او مدیریت امور دوبلاژ را به عهده گرفتند، من با تلویزیون کار نمی کردم. دوران آقای بزرگی بود که به من پیشنهاد داده شد تا به یک گروه 9، 10 نفره از دانشجویان نیجریه ای که می خواستند دوبله یاد بگیرند و آموزش ببینند، آموزش بدهم و یک مدت کوتاه برای آنها دوره آموزشی گذاشته بودند. از من دعوت کردند تا به آنها تدریس کنم. یک هفته به من وقت دادند تا یک برنامه تهیه کنم، گفتم چرا زودتر این کار را نکردید؟!، گویا ابتدا با آقای تهامی هماهنگ نموده بودند، آقای تهامی (ابوالحسن) هم به دلایلی نتوانسته بودند بفرایند و بعد به من پیشنهاد کردند. من رفتم یک برنامۀ 45روزه هم عملی و هم تئوری برای آنها درست کردم و در برنامه شما و سیما کارِ ما با این دوستان پخش شد، چقدر بچه های بااستعدادی بودند و چقدر زبانشان شیرین و خوش آهنگ است و خیلی کاربرد داشت و خروجی کارشان خیلی خوب انجام شد.
چرا دوبلۀ ایران دیگر بهترین دوبله نیست؟
چه بگویم؟ البته واضح است آن زمان این قدر فیلم زیاد نبود، سریال تا این حد زیاد نبود. برای دوبلۀ فیلم وقت گذاشته می شد، ممکن بود هفته برای دوبله یک فیلم وقت بگذارند. آن اوایل خیلی طول می کشید تا یک فیلم دوبله گردد. به هرحال برای دوبله فیلم خیلی وقت گذاشته می شد. شاید یک دلیل این بوده که کیفیتِ خوبی داشته و یک دلیلش سرعت کار و حجم زیادِ فیلم است که گویندگان مرتب باید این طرف و آن طرف بفرایند. شاید این سرعتِ زیاد کار و عجله ای که در انجام کارهاست باعث شده کیفیت کار پایین باشد.
ولی باز با این حال از داخل آنها لیست سیاه درمی آید یک سریالی باکیفیتِ ترازِ دوبلۀ ایران.
یک دلیل دیگر مدیران دوبلاژند، آن طور که باید و شاید روی دیالوگِ فیلم وقت نمی گذارند. یادم است خدا رحمت کند آقای شرافت را، آقای شرافت هیچ وقت نمی گفت من باید بروم خانه سینک بزنم سینک زدن یعنی هماهنگ کردنِ دیالوگ ها و گفتار فیلم با لب، به این می گویند سینک یعنی همزمان و هماهنگ کردن دیالوگها آقای شرافت می گفتند می روم دیالوگ بنویسم، یا مدیر دوبلاژهای خیلی قدیمی و پیشکسوت همواره می گفتند می روم دیالوگ بنویسم.، چون فیلم ترجمه می گردد و می آید زیر دست مدیر دوبلاژ. مدیر دوبلاژ موظف است روی ترجمه کار کند. شاید یک دلیل بی کیفیت بودن دوبله ها این است که بعضی از مدیر دوبلاژها شاید حتی نمی دانند موضوع فیلم چیست! همین طور دیالوگ را می گذارند زیر بغلشان و 4 تا خط هم علامتِ هماهنگی و سینک می زنند و فیلم را می آورند. الآن تعداد مدیر دوبلاژهای انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم شاید بیشتر از گویندگان است، یعنی همه مدیر دوبلاژ شدند! اما مدیر دوبلاژی یک ضوابطی دارد.
دانستن زبان انگلیسی یا زبان دیگری.
در اساسنامه نیست ولی باید باشد، باید موظف شوند حداقل به یک زبان خارجی مسلط باشند، به یک فرهنگ خارجی آشنا باشند و آن را بشناسند اما متأسفانه این گونه نیست. الآن ما تمام امکانات را داریم که بتوانیم دوبلۀ خوب ارائه بدهیم هم دستگاههای خوب داریم، استودیوهای خوب داریم و دیگر به لحاظ فنی بهانه نداریم، نیروی انسانی خوب داریم و می توانیم دوبله خوب انجام بدهیم. اما مشکل دیگری که وجود دارد و می توانیم به آن اشاره کنیم، انگیزه است، بعضیها جذب این کار شدند ولی انگیزه و استعدادِ لازم را ندارند، بنا به دلایلی در فیلم ها حضور دارند و این کمی فراوری اشکال می کند.
توقف اکران فیلم خارجی در دهه 60 به سینمای ما خیلی لطمه وارد کرد.
خیلی.
وقتی فیلم آمریکایی را ممنوع کردند فیلمهای سایر کشورها در دهه شصت نمایش داده می شد، ولی مدیریت وقت آن زمان با این مسئله مخالف داشت، مخصوصاً آقای انوار.
اصلاً یک نوع نگاهِ از بالا به پایینی به ما داشت و این نگاه اِعمال می شد. به هر حال، کسانی، در این عرصه داشتند فعالیت می کردند و فیلم دوبله می کردند. بیشتر فیلمهای آن زمان هم کمونیستی بود که مجبور بودیم تا حدودی یک مقدار آن تندی اش را از آن بگیریم، خیلی جاها می گفتند مثلاً پرچم سرخ را دربیاورید. می گفتیم چَشم. فلان جای فیلم ستاره سرخ است سرباز و انقلابی بودند می جنگیدند، می گفتند دربیاورید. می گفتیم: چشم. بعد یک بار یکی از فیلم هایی که ما دوبله کردیم روسی بود.
اصلاً آن را رد نموده بودند، هر اشکالی را که گرفته بودند رفع کردیم، جمله ها را عوض کردیم، سانسورش کردیم، همه کار کردیم چون روی آن یک سرمایه گذاری شده بود. من خیلی به مدیرکل مراجعه کردم تا یک روز وقت گرفتم که آقای انوار را ببینم. نشسته بودم که آقای انوار وارد اتاق شد. من بلند شدم و سلام کردم. او جواب سلام من را نداد و رفت پشت میزش نشست و گفت: شما کمونیستها می خواهید با این فیلمها تبلیغ کمونیسم کنید و ما اجازه نمی دهیم این کار را بکنید. به من خیلی برخورد. آن زمان هم سی و یک، سی و دو سال هم بیشتر سنم نبود. گفتم اولاً تو باید جواب سلام بدهی. ثانیاً تو از کجا می دانی من کمونیستم؟ مگر می توانیم از جای دیگر فیلم بیاوریم؟ مجبوریم همین چیزهایی را که موجود است دوبله کنیم و به شما نشان بدهیم. یک چیزی گفت و من هم یک دَری وَری گفتم و گفتم مردک حرف دهانت را بفهم... که یک آقای افضلی نامی بود، مرد خوبی بود، خیلی مؤدبانه از من خواست از اتاق بیرون بروم و از آقای انوار هم خیری به ما نرسید. خیلی اذیت شدیم، از سوی معاون وزیر آن زمان وقتی با چنین برخوردی روبرو می شوید، کارِ دیگری نمی توانید بکنید!
فیلم های روسی و کره شمالی در آن زمان خیلی خوب در سینما دیده می شد.
بله، دختر گلفروش رکورد شکاند و با بلیط 10تومانی رکورد زد. فیلم سیاه و سفیدی بود و رنگی هم نبود. این فیلم را آقای اعتمادی وارد کرد. او فیلم کره ای از کره شمالی وارد کرد و آورد، معرفِ سینمای کره آقای اعتمادی بود. ما سالها فیلم می گرفتیم و می آوردیم دوبله می کردیم، یعنی آقای اعتمادی این کار را می کرد من هم کنارشان دوبله می کردم و استودیو را هم با هم ایجاد نموده بودیم. این فیلم ها در استودیوی ما دوبله می شد و بعد هم مجبور شدیم آن استودیو را با اینکه سرمایۀ زیادی صرف آن نموده بودیم به هم بزنیم، چون فیلم های ویدیو دوبله می کردیم، وزیر وقت ارشاد آن زمان گفتند ویدیو ام الفساد است و ممنوع. در آن مقطع ما اولین طعمِ ورشکستگی را چشیدیم. ولی بعد باز ادامه دادیم تا سر داریم، سر می شکنیم و هنوز هم داریم سر می شکنیم.
اگر اکران فیلم خارجی ادامه پیدا می کرد چه؟
خیلی خوب بود، اصلاً چه معنی دارد در آن زمان یک عده خیلی کوچک برای 40، 50 میلیون جمعیت تصمیم بگیرند از بنیاد فارابی و تهیه نمایندگان سینمای ایران که فیلم خارجی ممنوع و در سینماها اکران نگردد؟! چرا؟ و این باعث افتِ کیفیت فیلمها هم شد وقتی رقابتی وجود نداشته باشد این اتفاقات می افتد چه بسا سیرِ صعودیِ سینمای ایران به سوی کمال. شاید اگر کنار فیلم ایرانی، فیلم خارجی هم اکران می شد، رشد سینمای ایران سریعتر اتفاق می افتاد. متأسفانه این اتفاق نیفتاد و فرهنگ سینما رفتن از بین رفت. من یادم است حتماً پنجشنبه ها با دوستانم می رفتیم سینما و یک فیلم خوب می دیدیم و این فرایند می توانست ادامه پیدا کند. اکران های فیلم های خارجی حتی در دوران جنگ، بیشتر به مردم روحیه می داد و فیلم های خیلی خوبی وجود داشت و مردم استقبال می کردند. ولی طوری شد که مردم با سینما قهر کردند، سینما را به عنوان یک تفریحی که حتماً باید انجام بدهند دیگر نمی دیدند. در صورتی که خیلی سینما رفتن در آن زمان ارزان بود الآن شاید برای بعضی از اقشار جامعه گران باشد که با خانواده بفرایند فیلم ببینند.
بعد از دستگیری tinymovies دادسرای فرهنگ و رسانه با شما تماس گرفت و شما را احضار کردند، دلیلش چه بود؟ آیا شما هم با تاینی مووی همکاری داشتید؟
خیلی برای من عجیب بود که چرا من؟! داستان tinymovies، یک چیزی شبیه GEM بود. بعد از چند سال فعالیت فهمیدند چه اتفاقی دارد می افتد... در صورتی که مسئولین امر حتماً می دانستند این اتفاق دارد می افتد و این فیلم ها دارد در یک استودیوی به خصوصی دوبله می گردد. این فیلم ها در آن استودیو دوبله می گردد و بلافاصله در tinymovies پخش می گردد، آن هم با دوبلۀ اختصاصی، لیستِ گویندگان آن را هم می نوشتند. خیلی برای من عجیب بود، این کار دو سال داشت انجام می شد، خیلی هم با افتخار مدیر دوبلاژ و عوامل دوبله را که از اعضای انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم هستند درج می کرد. حالا چگونه ممکن است چنین داستانی دو سال ادامه پیدا کند و هیچ اتفاقی هم نیفتد؟! می دانید تاینی مووی فیلمها را بدون سانسور پخش می کرد و این خیلی عجیب بود، جاهایی را که صحنه دار بودند دوبله نمی کردند، ولی زیرنویس می گذاشتند و همچنان با افتخار می نوشتند دوبلۀ اختصاصی tinymovies و وقتی جلوی آن را گرفتند و به اصطلاح گَندش درآمد یک عده را احضار کردند.
البته ریختند داخل آن استودیو و جلوی کار آنها را گرفتند ولی 24 ساعت فقط تعطیل بود و اتفاق خاصی برای کسی رخ نداد. بین کسانی که دادسرای فرهنگ و رسانه احضار کردند، یکی من بودم که نه ته پیاز بودم و نه سر پیاز. خودم اعتراضِ شدید به این موضوع داشتم و مدام اعتراضم را بیان می کردم؛ من برای چه؟ در خیابان جمهوری بودم و خیلی هم کار داشتم، یکدفعه از آن خط هایی که شماره نمی افتد به من زنگ زدند و با لحنی بد از من خواستند که فردا ساعت 1 بیایید دادگاه فرهنگ و رسانه! من خیلی پای تلفن عصبانی شدم و گفتم کاری نکردم و گفت: اگر نیایید برای شما بد می گردد. من هم گفتم طلا که پاک است چه منتش به خاک است! من فردا نمی آیم، خداحافظ. بعداً فهمیدم دو تا از بچه های جوانی که خارج از انجمن کار می نمایند آنها را هم خواسته اند، گفتم حالا که این دو نفر را هم خواستند، نگذارم اینها تنها بفرایند و یک پیشکسوت هم با آنها برود و خودم هم کنجکاو شده بودم که ببینم داستان چیست. من رفتم و دو دوست جوان من هم آنجا بودند. در را باز کردم و ما رفتیم داخل نشستیم، تا ما را برای بازپرسی صدا نمایند، تلفن زنگ خورد آن مسئولی که آنجا نشسته بود گفت آقای زند، حاج آقا با شما کار دارند؟، تلفن را گرفتم یک آقای خیلی خوش مشربی بود، با خنده و شوخی گفت آقای زند، شما که گفتید نمی آیم؟، گفتم دیدم این همکاران جوانِ من هستند، من هم باشم! گفت نه، نیازی نیست شما برو، اگر نیازی شد خبرت می کنیم.، یعنی خودشان فهمیدند من اصلاً نباید آنجا حضور پیدا می کردم اصلاً کاری ننموده بودم.
می خواهم عنوان کنم استودیویی که دوبله های تاینی مووی در آنجا انجام می شد، نه تنها با آن برخوردی نشد، نه تنها تذکری داده نشد، بلکه عواملی که آن فیلمها کار نموده بودند، انگار جایزه شان این بود که به کارشان ادامه بدهند بدونِ حتی یک تذکر. من مانده ام با این سیاست های یک بام و دو هوا، اصلاً چطور می گردد این طوری ادامه پیدا کند؟! یک عده از یک کارِ غیرقانونی حسابی منتفع شوند و از آنها نپرسند که چه کسی این فیلم ها را به شما سفارش داده است؟، tinymovies بالاخره یک عاملی داشت و گویا با آن عامل هم یک برخوردی کردند، ولی همه را رها کردند و اصلاً هیچ.
اگر این طور است ما می توانیم برویم کار کنیم؟ اگر قرار باشد حتی تذکری هم در کار نباشد پس همه می توانند بفرایند با کانالهای ماهواره ای و شبکه های غیرمجاز کار نمایند؟! این واقعاً برایم سؤال است.
مثلاً به درستی وزارت ارشاد یک بخشنامه ای داده است که شرکتهای اینترنتی که فیلم و سریال دوبله می نمایند، بدون خریدِ حقِ پخش فیلم ها، اثری را دوبله ننمایند. ارشاد به درستی چنین بخشنامه ای داد که اینها موظف شدند حق پخش ها را بخرند مثلاً شرکت آینه جادو کاملاً رعایت نموده و می دانم و خیلی وقت است فیلم دوبله نمی نمایند تا بتوانند از این مرحله عبور نمایند و رویالیتی را بخرند. یک شرکت دیگری هم به تازگی از طرف ایرانسل وارد گود شده است، اپلیکیشنی معروف به لنز ایرانسل و دارند کار می نمایند بدون رعایت این بخشنامه ارشاد.
چپ و راست فیلم و سریال کار می نمایند و تعدادش هم خیلی زیاد است با قیمت خیلی خیلی پایین، یعنی کاری که من در بیرون از انجمن گویندگان آغاز کردم، تا جوانان بیرون کار نمایند و قیمتها را به سطح منطقی و ایده آل برسانیم. تمام این سالها با این همکاران زحمت کشیدیم، اما اپلیکیشن لنز که متعلق به ایرانسل است، یک مناقصه برگزار کرد و در این مناقصه کمترین قیمت برنده شد تا فیلمها را دوبله نمایند. آقایی که در مناقصه لنز ایرانسل برنده شد از GEM به ایران برگشته است و در این مناقصه برنده شد، با قیمت بسیار پایین. اولاً من ماندم مسئولین ایرانسل و مسئولین این اپلیکیشن لنز چطور فکر کردند چنین چیزی را به مناقصه بگذارند؟! چون کارِ دوبله مناقصه بردار نیست، آنها بیایند یک تحقیق کوچک بنمایند می فهمند حداقلی یک فیلم یا سریال را می گردد با چقدر دوبله کرد؟ یک برآورد بگیرند و سؤال نمایند ولی متأسفانه این آقا با کمترین قیمت در این مناقصه ظاهراً برنده شد، چون قیمت خیلی پایین است و به زحمتی که این بچه ها کشیدند آسیب وارد می کند. متأسفانه خیلی از بچه هایی که من با آنها کار کردم دارند با آنها کار می نمایند، دارند این فیلم ها را با قیمت نازل انجام می دهند.
سؤال من از لنز و ایرانسل این است شما اصلاً یک ذره به کیفیت هم فکر می کنید؟ این کار کیفیت می خواهد و این کار، کارِ فرهنگی است و کاری نیست که دست هر کسی بدهیم و شما مسئولید. مگر اینکه بخواهید از یک چیزی منتفع شوید که این در یک کارِ فرهنگی درست نیست. شاید بگردد گفت نوعی خیانت به فرهنگ این مملکت است و خیانت به دوبلاژ این مملکت است که برای آن زحمت کشیده شده است، از هر کسی از سر راه می آید یک فیلم بدهیم دستش برود دوبله کند! دیگر تا این حد نزول پیدا نموده است و این یک بَلبشویی در عرصۀ دوبلاژ کشور به وجود آورده است و هر کسی برای خودش یک سازی می زند و هر کسی برای خودش فیلم دوبله می کند. یک سریال 4 بار در جاهای مختلف دوبله می گردد! و فکر می کنم که ارشاد باید به این داستان ورود پیدا کند و به نظر من نوعی سوءاستفاده است که لنز دارد از این بچه های جوان می کند و سوءاستفاده افراد دیگر.
شما گفتید چند جا یک سریال دوبله می گردد به نظر شما خانه پوشالی که در شبکه نمایش خانگی با کیفیت خوبی توسط شما دوبله شد که این تأیید کیفیت را همکارانی تأیید می نمایند که در آن سریال بودند و با شما کار کردند. بعضی از دوستان کارشناس دیگر می گفتند خانه پوشالی با دوبله امیر زند خیلی کیفیتِ بهتری داشت، چرا همان دوبله را تلویزیون پخش نمی کند؟ و این همه تحریف در سریالی که خودش ضدآمریکایی است جای تعجب دارد.
من خودم ماندم! وقتی شنیدم خانه پوشالی را تلویزیون (شبکه نمایش) می خواهند دوبله کند خیلی ناراحت شدم. ما دو سیزن آن را دوبله نموده بودیم با مترجمش تماس گرفتند (که برای من ترجمه نموده بود). او از دوستان عزیزم هست، آقای امیر عزتی که در فنلاند زندگی می کند. به او گفتند که ما می خواهیم این سریال را دوبله کنیم. لطفاً ترجمه ها را برای ما بفرستید، امیر عزتی با من تماس گرفت گفت جریان چیست؟ می خواهند دوبله نمایند!، گفتم: عجب! خودت می دانی، گفت: من که چنین کاری نمی کنم، یعنی حاضر بودند به او پول هم بدهند و امیر عزتی منتفع می شد، ولی قبول نکرد.
وقتی شنیدم داستان این گونه است، با شبکۀ مؤسسه هنر اول صحبت کردیم یک رایزنی کردیم که من بروم با شبکه نمایش صحبت کنم و به آنها بگویم دوبله آن وجود دارد. شما از این دوبله بهره ببرید، جاهایی که می خواهید در دیالوگ ها یک ممیزی داشته باشد من آنها را برای شما انجام می دهم، چرا می خواهید زیر بارِ این هزینۀ گزاف بروید؟ ضمن اینکه چه چیزی از فیلم را می خواهید تغییر بدهید؟ این سریال به بدترین شکل ممکن ضدآمریکایی است و رئیس جمهور آمریکا هیولایی است که از دستانش خون می چکد، پوسترش این است، می خواهید این را چه کنید؟ چه اندیشه ای است که باید به این در رسانۀ ملی اضافه گردد؟.
رفتم با آقای حسام پور که رئیس تأمین برنامه شبکه نمایش است صحبت کردم، گفتم می گردد این کارها را کرد، گفت البته ما با 4 استاد دانشگاه هماهنگ کردیم که روی دیالوگ های این فیلم کار نمایند! 4 تا! دکترای علوم سیاسی، مالی و اجتماعی و غیره.... گفتم آخر می خواهید چه چیزی از این فیلم را تغییر بدهید؟ نیازی ندارد، یک جاهایی غیراخلاقی است و باید سانسور گردد. آقای حسام پور گفت صحبت می کنیم و خبر می دهیم، ولی نهایتاً کارِ خودشان را کردند یعنی فیلم دوبله شد و طبعاً وقتی این قدر در آن دخل و تصرف می گردد، دوبلۀ خوبی به دست نمی آید، ضمن اینکه در دوبلۀ ما دخل و تصرفی وجود ندارد، کلاً فیلمهایی که من دوبله می کنم خیلی کم مجبور می شوم دیالوگ ها را دستکاری کنم و تغییر بدهیم مگر ناسزا یا دشنامی در آن باشد و خیلی کم پیش می آید به دلایل سیاسی یک چیزی را تغییر بدهم، در خانۀ پوشالی هم خیلی کم رخ داد. به هر حال کیفیت دوبلۀ ما به مراتب بهتر بود.
آقای طهماسب آن روزها در دوبله شما حضور پیدا کردند و در دوبله تلویزیون هم بودند، خیلی جالب است.
این را از آقای طهماسب بپرسید. خیلی با او تماس گرفتم که حتماً بفرایند صحبت نمایند نه اینکه او را تهدید نمایند ولی به هر حال آدم را در رودربایستی و آمپاس قرار می دهند، آن قدر تماس می گیرند که ناچار شده است که برود ولی خودش هم اصلاً راضی نبود و خیلی ناراضی بود که اتفاق این گونه دارد می افتد. دوبلۀ ما خیلی خوب بود.
حرف پایانی شما.
این بَلبشویی در دوبله از زمانی هست که اپلیکیشن لنز ایرانسل آمد و این اتفاقات و این قیمت شکنی ها رخ داد. خیلی وقت است، قصد دارم یک تشکیلاتِ منسجمی درست گردد که ما بتوانیم هماهنگیهایی میان گویندگانی که خارج از انجمن کار می نمایند، ایجاد کنیم که از این اتفاقات رخ ندهد به طور رسمی دارای یک هویت شوند و چون هنوز هم که هنوز است بعد از چند سالی که انجمن گویندگان به اینها می گویند گویندگان زیرزمینی که من می گویم اینها نه تنها زیرزمین نیستند بلکه نخواهیم بگوییم در اوج هستند و در اوج بودن خیلی گزافه گویی است، شاید در خصوص چند نفر بگردد گفت در اوج هستند ولی خیلی در طبقاتِ بالای آسمان خراش هستند و این اتفاق باید بیفتد که ما یک تشکیلاتی درست کنیم که این اتفاق ان شاءالله حتماً بیفتد؛ درواقع حرف آخر من این بود و خوش باشید.
منبع: تسنیم