ایران رویایی چه شکلی است؟ - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، شاید اثری فرهنگی باشد یا شاید واقعا جغرافیا بتواند دلبستگی خاصی در آدم ها ایجاد کند. فعلا بدون پاسخ دادن به این چرایی هم روشن است که برای خیلی از آدم ها وطن چیزی بیش از یک جغرافیاست که صرفا در شناسنامه به آن اشاره شود. وطن جایی است که برای آن آرزوهایی داریم؛ جایی که می خواهیم رویایی باشد. ایران رویایی برای هر کسی یک معنی خاص دارد.

به گزارش وبلاگ شخصی من، میثم شرفی، روزنامه نگار، می گوید: ایران رویایی، جایی است که پدری شرمنده خانواده نباشد و متعهدی صندلی متخصصی را اشغال نکرده باشد. همیشه منطق برنده باشد و منافع ملی قربانی هیچ مصلحت دیگری نباشد.

مصطفی شوقی، مستندساز نیز ایران رویایی را جایی می داند که در آن مردم آداب گفت وگو را رعایت کنند، به هم توهین نکنند و به عقاید هم احترام بگذارند. همگی منافع ملی را به منافع شخصی ترجیح بدهند.

سامان موحدی راد، روزنامه نگار نیز رسیدن به ایران رویایی را رسیدن به برابری حقوق زنان و مردان می داند: وقتی که آن پوسته تحجر واقعا شکسته شود و همه با ایمان قلبی این برابری را بپذیرند.

فرشید غضنفرپور، روزنامه نگار نیز ایران رویایی را کشوری می داند که مجموعا رو به جلو حرکت می کند. شهروندانش فارغ از جنسیت، نسبت با مقامات، عقیده و مذهب، از شرایط مساوی برای پیشرفت برخوردارند. فساد در آن حداقلی است و درآمدش از راه فروش منابع خام نیست. در یک جمله کشوری است برای زندگی کردن و ساختن آینده.

سوربا، دانشجوی حقوق ایرانی در کانادا می گوید در ایران رویایی، او کسی است که از صبح تا شب همه تلاشش را خواهد کرد تا هیچ کودکی در هیج کجای این سرزمین، غمگین، فقیر، تنها و بی پناه نباشد.

راضیه ایرانی، متخصص طب پیشگیری و رفتارشناسی هم ایران رویایی را جایی می داند که در آن می تواند یک شهروند بی دغدغه خوشحال باشد که هیچ کجای دنیا را به گوشه دنج وطن ترجیح نمی دهد.

همچنین هادی یزدانی، پزشک، ایران رویایی را جایی می داند که در آن هر فردی همان طوری که هست، با تمام افکار و علایق و عناصر هویت سازش وجود دارد و حذف نمی شود.

محمد صابریان، مهندس شیمی نیز معتقد است: ایران رویایی جایی است که اقتصاد خلاق با کمترین نابرابری و بدون تخریب محیط زیست در آن وجود دارد.

حسین رستمی، نویسنده و مشاور روابط عمومی هم ایران رویایی را جایی می خواهد که همه کسانی که از آن مهاجرت کرده اند، دوباره به آن برگردند.

محمدحسین هم می گوید: ایران رویایی من جایی است که همین قانون اساسی که داریم در آن به طور کامل اجرا شود.

ع. ششگلانی، پژوهشگر تاریخ، معتقد است ایران رویایی جایی است توسعه یافته با تولیدات رقابتی در سطح دنیای، قدرتی سیاسی - نظامی در سطح بین المللی و مرکز جاذبه فرهنگی از آسیای میانه تا قفقاز و خاورمیانه.

فرشید سادات شریفی، ویراستار و پژوهشگر ادبی نیز می گوید در ایران رویایی پروژه هایی از جنس توانمندسازی با ادبیات خواهیم داشت. کمک می کنیم آدم ها با ادبیات، زندگی بهتری داشته باشند و رنج کمتری را تحمل کنند. دیگرپذیر باشند آن هم با اتکا به توانایی های خودشان نه صرفا مصرف کننده.

شرمین نادری، نویسنده، نیز ایران رویایی را ایرانی با یک عالم مدرسه های قشنگ و هوای سالم و بخاری های قشنگ خوب و کتاب های شعر و قصه و حیاط های پر از درخت و خنده بچه ها توصیف می کند.

محسن بیات زنجانی، ایران رویایی را جایی توصیف می کند که در آن مردم به دلیل آدم بودن در کنار هم به خوبی زندگی می کنند و مسائل دیگر در این نوع زندگی اثرگذار نیست.

مریم سرافراز هم می گوید: ایران رویایی جایی است که در آن قوانین درستی برای زندگی مسالمت آمیز مدنی، تحصیل، اقتصاد و تجارت، محیط زیست، سیاست خارجی و داخلی وجود دارد و به درستی اجرا می شود، کسی فراتر از قانون نیست و همه در برابر قانون برابرند.

ایران رویایی فرشته، جایی است که در آن همه بچه ها تا 18 سالگی می توانند درس بخوانند و کودکی کنند و برای نگار، جایی است که کودک کار ندارد، کسی محتاج نان شب نیست و همه آدم ها در آن از حقوق یکسان برخوردارند.

برای امین، ایران رویایی جایی است که در آن بیشتر مردم دروغ نمی گویند، کار و زحمت را افتخار می دانند، روشنفکران واقعا فکر می کنند و اهل حسادت و دشمنی و سطحی نگری نیستند و مردم برای همدیگر حق آزادی و برابری قائلند.

هرتسین، ادیب و روزنامه نگار رمانتیک روسی، معتقد بود: تنها به این ترتیب می توانی بر آدم ها تاثیر بگذاری که خواب های آنها را واضح تر از خودشان خواب ببینی. رویا ساختن و رویا داشتن، بخشی از راستا حرکت به سمت پیشرفت است.

ایران رویایی شما چه شکلی است؟