حیرت بوم گردی ها از مقررات عید - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، یک سال تعطیلی، بسته شدن درهای اقامتگاه، تعدیل کارکنان و پرداخت اقساط وام های دریافتی تنها بخشی از داستان اقامتگاه های بوم گردی در یک سال شیوع کروناست. آنها با انواع و اقسام مسائل اقتصادی دست به گریبان اند و برخی حتی به فکر فروش اقامتگاه و تغییر شغل افتاده اند. نوروز 1400 در حالی شروع می شود که اغلب شهرهای توریستپذیر با محدودیت های جدی در ورود توریست روبرو خواهند بود.

به گزارش دنیای اقتصاد، مسافرت به شهرهای شاقتصادی، مشهد، شیراز و سایر شهرهای قرمز و نارنجی تنها با وسایل حمل ونقل عمومی امکان پذیر و ورود ماشین هایی با پلاک غیربومی با جریمه های سنگین روبرو است. این اتفاق در حالی می افتد که اقامتگاه ها و سایر کسب وکارهای جهانگردی با بیکاری یک ساله پس از شیوع کرونا روبرو بوده و انتظار داشتند در نوروز 1400 بخشی از خسارت هایشان را جبران کنند. سپهر هاشم زاده همایونی صاحب اقامتگاهی در روستای لسکوکلایه در آستانه اشرفیه در این باره به دنیای اقتصاد می گوید: در صنعت جهانگردی تعطیلات نوروز جایگاه بسیار ویژه ای دارد و به تبع آن صاحبان اقامتگاه ها هم برای آن برنامه ریزی می کنند. این در حالی است که شاهدیم در نوروز 1400 سفر با ماشین های شخصی ممنوع و در عوض سفر با اتوبوس و قطار امکان پذیر است.

پرسش این است آیا کسانی که با وسایل نقلیه عمومی سفر می کنند کرونا نداشته یا در معرض این ویروس قرار نمی گیرند. او با اشاره به اینکه از زمان اجرای محدودیت های جاده ای در پاییز با وجود رعایت تمام پروتکل ها تعداد جهانگردان اقامتگاهش به یک پنجم رسیده است، اضافه می کند: در سال های قبل دوازدهم یا سیزدهم بهمن ظرفیت اقامتگاه برای پذیرش مسافر تکمیل بود، اما الان ما با 10 درصد ظرفیت قرار است در نوروز فعالیت کنیم. هاشم زاده همایونی با گله مندی از تصمیم گیری های عجیب برای صنعت جهانگردی در دوران کرونا عنوان می کند: بسیاری از صاحبان اقامتگاه ها با موضوع بازپرداخت وام هایشان روبروند، این در حالی است که بانک ها زمان تنفسی را با توجه به شرایط موجود برای ما در نظر نمی گیرند. ما در منگنه قرار داریم و با پیام های تهدید آمیز مبنی بر اینکه ضمانت ها به اجرا گذاشته خواهند شد، روبرویم.

او معتقد است صنعت جهانگردی سامان نخواهد یافت تا وقتی که متولیان و مسوولان تنها برای دریافت عکس سراغ آنها بیایند. او می گوید در اقامتگاهش برای دریافت خط تلفن، آب ، برق و سایر خدماتی که قابل ارائه به واحدهای مسکونی است با مسائل متعدد دست و پنجه نرم کرده و کرونا به این مسائل افزوده شده و مسافرانش را هم گرفته است.

حافظ باقری صاحب اقامتگاهی در بالابرانگور رودبار هم در گفت وگو با دنیای اقتصاد از مسائل اقتصادی به واسطه محدودیت می گوید و عنوان می کند: زمانی که دولت در خرداد ماه محدودیت ها را برداشت چرخ کار ما می چرخید اما با ممنوعیت های رفت وآمد در پاییز رزرو اقامتگاه مان به صفر رسید. او هم از جمله کسانی است که وام دریافت کرده و توان بازپرداخت آن را ندارد. باقری می افزاید: ما وام 150 میلیون تومانی از یک صندوق کارآفرینی گرفتیم اما حتی یک ماه تنفس برای بازپرداخت نداریم والا جریمه می شویم و متاسفانه نهادهای متولی جهانگردی هم در این زمینه کاری نکرده اند.

این فعال عرصه جهانگردی با انتقاد از در نظر دریافت محدودیت برای ماشین های شخصی و آزاد بودن تردد با وسایل حمل ونقل عمومی می گوید: اقامتگاه ها معمولا در فضاهای روستایی و در محل هایی دور از جمعیت هستند و انتقال ویروس در آنها نسبت به وسایل حمل و نقل عمومی کمتر است. او ادامه می دهد: اقامتگاه های بوم گردی در معرض ورشکستگی هستند، امید ما به نوروز بود و اینکه دولت به ما اجازه کار بدهد تا بتوانیم لااقل هزینه های معمول مانند آب و برق و... را بدهیم که متاسفانه این امر محقق نشد. لیلا بردبار صاحب اقامتگاهی در روستای مرزدشت شهر خمام اوضاع کنونی را بدترین شرایطی می داند که از ابتدای کارش با آن روبرو شده است. او به دنیای اقتصاد می گوید: مسوولان بارها در صحبت هایشان مردم را به تاسیس اقامتگاه های بوم گردی تشویق کرده بودند اما این روزها تنها هر ماه ساعت پنج صبح پیام بانک برای کسر شدن وام مان می آید در حالی که ما کسب و کارمان تعطیل شده است.

او با اشاره به اینکه در این ماه ها ترکیب مسافرانش تغییر کرده است، عنوان می کند: پیش از کرونا جهانگردانی که داشتیم معمولا با سبک بوم گردی آشنا بودند در حالی که این روزها تماس هایی از مسافرانی داریم که پیش تر در اماکن عمومی چادر می زدند و می خواهند اقامت های بسیار ارزان داشته باشند و برایشان بهداشت و پروتکل های بهداشتی هم اهمیتی ندارد. آنها انتظار دارند ما با قیمت بسیار پایین اقامتگاه را اجاره بدهیم که برای ما با توجه به هزینه ها چنین چیزی امکان پذیر نیست. بردبار در پاسخ به این پرسش که آیا انتظار محدودیت ها در نوروز امسال را داشتید می گوید: تا هفته پیش هم وزیر جهانگردی اعلام کرد شهرستان های زرد امکان سفر دارند بنابراین ما انتظار نداشتیم با ممنوعیت سفر روبرو شویم.

سال قبل در این ایام ما با تماس های متعدد برای رزرواسیون روبرو بودیم اما این روزها هیچ کس برای سفر به منطقه ما تماس نمی گیرد، در حالی که موعد قسط هایمان هم رسیده است. او از در معرض فروش گذاشتن سه اقامتگاه در گیلان خبر داده و می افزاید: آنها توان پرداخت قسط هایشان را ندارند در حالی که هزینه زیادی برای ساخت اقامتگاه شان کرده اند. در کشورهای دیگر اگر از صاحبان هتل ها یا اقامتگاه ها خواسته می شود کارشان را تعطیل کنند هزینه هایشان را پرداخت می کنند اما متاسفانه ما شاهد شرایطی هستیم که تنها از ما خواسته می شود کارمان را تعطیل کنیم در حالی که از هیچ حمایتی هم برخوردار نیستیم و باید هزینه های جانبی اقامتگاه در کنار هزینه های بیمه و خانواده را هم تامین کنیم.

علی محمد اثنی عشری صاحب اقامتگاهی در شیراز است، او به دنیای اقتصاد می گوید انتظار محدودیت های نوروزی را داشته و می افزاید: سال پیش ما رزرواسیون های خود را داشتیم و همین باعث شد ضرر سنگینی را متحمل شده و مقروض شویم. در آن دوره ما هزینه هایی را انجام داده بودیم و در عین حال مجبور شدیم پیش پرداخت ها را هم بپردازیم. بنابراین امسال هیچ میهمانی را نپذیرفتیم تنها یک نفر که اصرار زیادی داشت را رزرو کردیم که پس از اعلام محدودیت ها همان یک مسافر هم لغو شد.

او از تعدیل نیروهای انسانی اقامتگاهش خبر داده و می افزاید: ما ناچاریم کارهای خدماتی را هم خودمان انجام بدهیم زیرا در شرایط صفر مشغول کاریم که نیازمند تلاش مضاعف است. محسن شفیعی هم صاحب اقامتگاهی در شیراز است که در گفت وگو با دنیای اقتصاد عنوان می کند درآمدش به صفر رسیده است. او اضافه می کند: ما برنامه های زیادی برای نوروز داشتیم که تمام آنها لغو شده و حتی توان پرداخت پول آب و برق را هم نداریم. او هم از جمله صاحبان اقامتگاهی است که ناچار شده کارمندانش را تعدیل کند. شفیعی می افزاید: امیدوارم با تغییر شرایط بتوانیم در ماه های آینده پذیرش مسافر داشته باشیم. شفیعی می گوید خوشبختانه وام هایش با شروع کرونا تمام شده اما همکارانش در سایر اقامتگاه ها با چالش جدی در این زمینه روبروند و می افزاید: مسافرانی که در این یک سال به شیراز سفر کردند هم ترجیح می دادند خانه های مبله بگیرند و همین موضوع همان معدود پذیرش ها را هم با چالش روبرو کرد.

گفته های فعالان این حوزه نشان دهنده شرایط سخت فعالان این حوزه در دوران شیوع کرونا است. سالی که در آن یا مجبور به تعطیل و عدم پذیرش مسافر شده یا با کمترین ظرفیت کار کرده اند تا بخشی از هزینه هایشان را جبران کنند. اکنون آنها می دانند بهترین زمان پذیرش جهانگرد یعنی نوروز را هم بار دیگر از دست داده اند. برخی از آنها امیدوار به تغییر شرایط با واکسیناسیون عمومی در ماه های آینده هستند، گروهی عنوان می کنند اگر حمایتی از آنها نشود ورشکسته خواهند شد و دسته دیگری همان طور که لیلا بردبار عنوان می کند مجبور به فروش اقامتگاه هایشان شده اند. در حالی که در کشورهای مختلف دولت وارد شده و از صنایع و کسب وکارها حمایت می کند انتظار می رود دولت در این سال با وجود همه محدودیت هایی که دارد لااقل با رایزنی و گفت وگو با بانک ها و صندوق های کارآفرینی از صاحبان کسب و کار جهانگردی حمایت کرده و آنها را از افتادن به ورطه ورشکستگی نجات دهد.