نامه عاشقانه اون برای ترامپ - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، ترامپ در ادامه باز هم حرف های اخیرش را در خصوص حضور نظامی امریکا در شبه جزیره کره تکرار کرد و گفت: من نمی فهمم ما چرا در جنگ کره شرکت کردیم و ما چرا هنوز این همه نظامی در شبه جزیره کره داریم، حالا مانورهای نظامی مشترک بماند.

ما به این کله خری ها و حماقت ها انتها می دهیم. وی با اشاره به کره شمالی تأکید کرد: این کارها فقط وقت تلف کردن است. آنها اصولاً نمی خواهند خلع سلاح هسته ای اتفاق بیفتد. به نظرم این حرف ترامپ کاملاً صحیح بود. ترامپ که گویی تا انتها این مکالمه متوجه نشده بود پمپئو اصلاً رهبر کره شمالی را ندیده است، از او پرسید آیا سی دی موسوم به مرد موشکی خواننده بریتانیایی التون جان را که امضا نموده بود، به کیم تسلیم نموده است؟ که طبیعتاً پمپئو این کار را ننموده بود. موضوع رساندن این سی دی به دست رهبر کره شمالی برای چند ماه به یکی از اولویت های مهم ما تبدیل شده بود. پمپئو پس از انتها مکالمه اش با رئیس جمهوری، جداگانه به من تلفن کرد تا درباره نحوه تعامل با وبلاگ شخصی من رسانه ها در ژاپن مشورت کند. او برای سوختگیری در ژاپن توقف داشت. تنها چیزی که مرا در خصوص رفتارهای کره شمالی متعجب می کرد این بود که آنها چقدر سریع پس از اجلاس سنگاپور، به یک مشکل سخت تبدیل شدند. مقامات کره شمالی ظاهراً هیچ وقتی را هدر نداده بودند.

ترامپ به صراحت خواستار این بود که اخبار بد را خفه کند و به همین دلیل این گونه اخبار در بحبوحه مبارزات انتخاباتی کنگره علنی نمی شد. بویژه هرگونه خبری که به عدم جدیت کره شمالی در موضوع خلع سلاح هسته ای مربوط می شد. در عوض او تأکید داشت که کره شمالی دست به آزمایش هسته ای و موشکی نمی زند. من همه تلاشم را به کار گرفتم تا توضیح دهم هرگونه تأخیر و وقت کشی به نفع کره شمالی است، چرا که اصولاً وقت تلف کردن همواره در راستای اهداف اشاعه دهندگان هسته ای بوده و هست. همه احتمالات حکایت از این داشت که کره شمالی تسلیحات، موشک ها و تأسیسات و تجهیزات فراوری خود را به مکان های جدیدی منتقل می نماید، همان گونه که طی دهه های گذشته این کار را نموده و به فراوری تسلیحات هسته ای و تجهیزات حمل و شلیک آنها ادامه داده بود. کره شمالی حداقل مأموریت های خود را در زمینه آزمایش های هسته ای و موشکی به همین شیوه تکمیل نموده و به نتیجه رسانده بود. این دیدگاه دولت ژاپن هم بود که بارها با ما مطرح می کردند، آخرین بار هم توسط یاچی مشاور امنیت ملی نخست وزیر ژاپن هنگام مکالمه تلفنی با من در روز 20 ژوئیه مطرح شد. حتی احتمال می رفت که کره شمالی بعضی از تجهیزات و مواد خود را در کشورهای دیگر انبار نموده باشد، اما این موضوع هم ترامپ را اذیت نمی کرد. او می گفت؛ آنها سال ها است که این کار را انجام می دهند. البته که انجام می دادند و این در واقع مشکل اصلی ما با کره شمالی بود! ترامپ همچنان میان برنامه اتحاد دو کره که توسط سئول پیگیری می شد و هدف امریکا که تحقق خلع سلاح هسته ای کره شمالی بود، تفاوت و تضاد می دید و به همین دلیل تصمیم گرفته بود که موافقتنامه تجاری امریکا - کره جنوبی را امضا نکند تا سئول نشان دهد که هنوز با شدت و حدت تحریم ها علیه پیونگ یانگ را اعمال می نماید. ترامپ شاید بر این باور بود که می تواند از این توافقنامه به عنوان یک اهرم فشار استفاده کند. اما امضای توافقنامه با اندکی تأخیر بالاخره در روز 24 سپتامبر 2018 انجام شد. از آنجایی که ترامپ معتقد بود چین پشت گردنکشی های پیونگ یانگ حضور دارد و اعمال نفوذ می نماید، بنابراین ممکن بود که خطرات رژیم پیونگ یانگ برای مدت طولانی نادیده گرفته شود. او شاید فکر می کرد با حل و فصل مسائل و اختلافات تجاری با چین، سایر مسائل به سر جای اصلی خود باز می شود. اگر این برآورد صادق باشد باید گفت که ترامپ رؤیاپردازی می کرد.

روز آدینه 27 ژوئیه من کمیته مدیران شورای امنیت ملی را تشکیل دادم تا در خصوص نتایج و دستاوردهای اجلاس سنگاپور گفت و گو کنیم. جمع بندی ما حتی بدون یک مخالف این بود که این اجلاس چیز خاصی نداشته است. پمپئو بر این نکته مُصر بود که کره شمالی هیچ گام مهمی به سوی خلع سلاح هسته ای برنداشته و بنابراین احتمال موفقیت تقریباً صفر است. نظر من هم دقیقاً همین بود. در جلسه کمیته مدیران شورای امنیت ملی اجماع عمومی در خصوص ضرورت تشدید تحریم های دیپلماتیک، مالی و نظامی کره شمالی وجود داشت. هیچ یک از ما از جمله متیس و پمپئو هدف گذاری و ضرب الاجل اول سپتامبر را در جلسه مطرح نکردیم ولی مطمئناً این تاریخ در ذهن من بود، در حالی که فقط پنج هفته با آن فاصله داشتیم.

کره شمالی رویکرد متفاوتی اتخاذ نموده بود. کیم جونگ اون یکی از آن نامه های عاشقانه معروف خود را در شروع ماه اوت برای ترامپ ارسال کرد که در آن از عدم پیشرفت پس از اجلاس سران در سنگاپور انتقاد شده بود. رهبر کره شمالی همچنین پیشنهاد داده بود که سران دو کشور هرچه زودتر مجدداً دیدار نمایند. من و پمپئو بر این نظر بودیم که به هر قیمتی شده باید جلوی برگزاری نشست دیگری میان کیم و ترامپ گرفته شود و چنین دیداری حداقل نباید قبل از ماه نوامبر که ماه انتخابات کنگره بود، برگزار شود. واقعاً معلوم نبود در فضای انتخاباتی و تحت فشار شدید، ترامپ چه امتیازاتی ممکن است به کره شمالی بدهد. ما در این موضوع هم متفق القول بودیم که بهترین جواب به نامه کیم این است که اعلام کنیم پمپئو برای ادامه مذاکرات آماده است هر زمان که لازم باشد مجدداً به پیونگ یانگ سفر کند. وقتی که نامه کیم جونگ اون را به ترامپ نشان دادم و پیشنهاداتمان را هم برای وی تشریح کردم، بلافاصله گفت: من باید با کیم جونگ اون دیدار کنم. ما باید او را به کاخ سفید دعوت کنیم. این یک فاجعه بالقوه و در ابعاد بزرگ بود. من به ترامپ پیشنهاد کردم که به جای دعوت رهبر کره شمالی به کاخ سفید، در جریان نشست های سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک با او دیدار کند ولی او توجهی به این پیشنهاد نکرد؛ نه، در مجمع عمومی سازمان ملل مسائل و برنامه های زیادی خواهیم داشت و جای مناسبی برای این دیدار نیست. هنگام صحبت من با ترامپ افراد دیگری از جمله کلی نیز وارد اتاق بیضی شده بودند. من وقتی از آنجا خارج می شدم در گوش کلی گفتم که واقعاً رئیس جمهوری نباید دوباره با کیم دیدار کند و او با این نظر من موافق بود. پمپئو نیز که به سفر آسیایی رفته بود، عصر همان روز تلفن کرد و من آنچه را که رخ داده بود برای او توضیح دادم. او به شوخی گفت: دلم می خواست می توانستم چهره تو را وقتی که رئیس جمهوری گفته خواستار دیدار با کیم در کاخ سفید است، ببینم! من هم پاسخ دادم انجام این کار بسیار سخت خواهد بود، چرا که اول باید پوست مرا روی فرش های کف اتاق بیضی بنمایند و بعد با کیم دیدار نمایند. عصر همان روز ترامپ توئیتی را خطاب به کیم جونگ اون منتشر کرد: از نامه بسیار خوب شما سپاسگزارم، منتظرم به زودی شما را ببینم. بااینکه غیرقابل پیش بینی و کمی هم خطرناک به نظر می رسید ولی ما پیش نویس پاسخ نامه رهبر کره شمالی را برای ترامپ آماده کردیم که در آن پیشنهاد سفر مجدد پمپئو به پیونگ یانگ را گنجانده بودیم. ترامپ با اینکه نامه را امضا کرد ولی گفت که از ایده ما خوشش نیامده و آن را نوعی توهین به کیم می داند؛ من با شما و پمپئو موافق نیستم. برخورد منصفانه ای با کیم جونگ اون ننموده اید، امیدوارم که این ایده همه چیز را خراب نکند. او این حرف ها را زد و در عین حال با دستخط خودش زیر نامه نوشت؛ منتظرم به زودی شما را ببینم. حداقل نامه را هم امضا کرد.، ایران