چربی شکمی؛ عامل سرطان پروستات - وبلاگ شخصی من

به گزارش وبلاگ شخصی من، حمل چربی اضافه در قسمت میانی بدن می تواند خطر شرایطی مانند بیماری قلبی، دیابت، اختلالات متابولیک، زوال عقل و در زنان، سرطان پستان را افزایش دهد.

معین شده است که هرچه میزان چربی احشایی در قسمت میانی بدن مردان بیشتر باشد، احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات نیز بیشتر خواهد بود.

چربی احشایی یا چربی شکم یکی از مواردی است که می تواند سلامت انسان را در معرض خطر جدی قرار دهد. حمل چربی اضافه در قسمت میانی بدن می تواند خطر شرایطی مانند بیماری قلبی، دیابت، اختلالات متابولیک، زوال عقل و در زنان، سرطان پستان را افزایش دهد.

حداقل دو مطالعه جدید نیز ارتباط بین چربی احشایی و سرطان پروستات را در مردان نشان داده اند. نه فقط سرطان پروستات، بلکه نوع پیشرفته ای از آن که به طور معمول مرگبار است.

در شرایطی که دلیل این ارتباط همچنان به خوبی معین نشده است، اما بی تردید، اعداد و ارقام دروغ نمی گویند. معین شده است که هرچه میزان چربی احشایی در قسمت میانی بدن مردان بیشتر باشد، احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات نیز بیشتر خواهد بود.

چربی احشایی با دیگر چربی های بدن چه تفاوتی دارد؟

چربی احشایی از بعضی جهات با دیگر چربی های بدن متفاوت است که ممکن است تا حدی ارتباط آن با سرطان را شرح دهد. چربی زیر جلدی زیر سطح پوست جمع می گردد. این نوع چربی به نوعی اندام های داخلی را عایق نموده و از آن ها در برابر دما های شدید محافظت می نماید. مصرف غذا های چرب به انباشت این نوع چربی منجر می گردد.

از سوی دیگر، چربی احشایی در اعماق بدن و اطراف احشا یا اندام های داخلی بدن را فرا می گیرد. زمانی که غذا های سرشار از کربوهیدرات مصرف نموده و به میزان کافی فعالیت بدنی نداشته باشید، این نوع چربی می تواند در بدن جمع گردد. حتی فردی که به نظر لاغر می رسد ممکن است حامل چربی احشایی در قسمت میانی بدن خود باشد.

چربی احشایی در فعالیت هورمون ها اختلال ایجاد نموده و سیتوکین های التهابی فراوری می نماید که فشار خون را افزایش داده و شما را در معرض خطر بیماری عروق کرونر قلب و سکته مغزی قرار می دهد. نتایج یک مطالعه بلند مدت نشان داد که چربی احشایی ماده ای به نام پروتئین متصل شونده به رتینول 4 (RBP4) ترشح می نماید که با خطر بیشتر بیماری قلبی عروقی مرتبط است.

دو مطالعه ای که چربی شکم را با سرطان مرگبار پروستات پیوند دادند

بین سال های 2002 تا 2006، تعداد 1,832 مرد برای مشخص محل دقیق چربی بدن خود مورد آزمایش نهاده شده و همچنین شاخص توده بدنی (BMI) و اندازه دور کمر آن ها ثبت شد. سپس شرایط این مردان برای بیش از یک دهه زیر نظر نهاده شد.

از این تعداد، 172 نفر به سرطان پروستات مبتلا شدند که 43 مورد از آن ها سرطان های تهاجمی (احتمال گسترش بیماری به دیگر بخش های بدن زیاد است) در نظر گرفته شدند. 41 نفر زمانی که بیماری در آن ها تشخیص داده شد، به سرطان پیشرفته مبتلا بودند و 31 نفر جان خود را تا سال 2015 به واسطه سرطان پروستات از دست دادند؛ و برای هر افزایش انحراف معیار در چربی احشایی، احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات 37 درصد افزایش داشت.

مطالعه ای دیگر که در سپتامبر 2020 منتشر شد، این ارتباط بین چربی احشایی در قسمت میانی بدن و خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات را تایید کرد. در این مطالعه، دانشمندان دانشگاه اکسفورد شرایط سلامت 218,225 مرد را برای تقریبا 11 سال دنبال کردند. تمام این مردان در ابتدای مطالعه به بیماری سرطان مبتلا نبودند.

طی این دوره 11 ساله، 571 نفر جان خود را به واسطه سرطان پروستات از دست دادند. افرادی که در 25 درصد بالایی از نظر اندازه دور کمر قرار داشتند نسبت به آن هایی که در 25 درصد انتهایی بودند، 35 درصد احتمال بیشتری داشت مرگ ناشی از سرطان را تجربه نمایند.

رژیم غذایی و ورزش برای کنترل چربی شکم و زندگی طولانی تر

به گفته پژوهشگران دانشگاه آکسفورد، شاخص توده بدنی بالا می تواند خطر بیماری های دیگر، از جمله انواع دیگر سرطان را نیز افزایش دهد، از این رو، افراد باید به پیامد های چربی اضافه بدن توجه داشته باشند.

برای کاهش چربی بدن و تقویت سلامت آن می توانید توصیه های زیر را مد نظر قرار دهید:

غذا های سرشار از فیبر را هر روز مصرف کنید. مطالعات نشان داده اند که غذا های حاوی فیبر محلول می توانند به کاهش چربی شکم یاری نمایند. از جمله گزینه های خوب در این زمینه می توان به دانه های کتان، جوانه های بروکسل، آووکادو، حبوبات و توت سیاه اشاره نمود.

از غذا های حاوی چربی های ترانس پرهیز کنید. غذا هایی مانند مارگارین، پیتزا های منجمد، محصولات پخته بسته بندی شده و فست فود ها از جمله شناخته شده ترین مواردی هستند که در این فهرست قرار دارند. برچسب مواد تشکیل دهنده محصولات غذایی را با دقت مطالعه کنید. روغن های نیمه هیدروژنه از منابع اصلی چربی های ترانس هستند.

پروتئین بیشتری مصرف کنید. گوشت، ماهی، تخم مرغ، و لوبیا ها به احساس سیری برای مدت زمان طولانی تر یاری می نمایند. مصرف هفتگی ماهی های چرب مانند سالمون و ساردین را مد نظر قرار دهید. اسید های چرب امگا-3 موجود در این ماهی ها نیز می تواند به کاهش چربی احشایی یاری نمایند.

از آبمیوه های صنعتی پرهیز کنید. فروکتوز موجود در آبمیوه های پاکتی می تواند به اندازه بعضی نوشیدنی های شیرین شده باشد. آب گازدار یا چای سرد شیرین نشده گزینه های بهتری در این زمینه محسوب می شوند.

از مصرف نوشابه های رژیمی پرهیز کنید. مطالعه ای در دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس نشان داد که هرچه میزان مصرف نوشابه رژیمی فرد بیشتر باشد، خطر التهاب ناشی از چربی احشایی نیز افزایش می یابد.

ورزش را نباید فراموش کنید. تمرینات ورزشی ایروبیک و تمرینات قدرتی را در روتین ورزشی خود بگنجانید.

منبع: easy health options